Nog voor we de sleutel in het slot horen omdraaien, bekruipt ons een ‘stilte voor de storm’-gevoel. Het is alsof we nauwlettend in de gaten gehouden worden. Ann draait zich om en vraagt bedeesd: “zou ik mijn toilettas in de badkamer gaan zetten?”. “Euuhh ja, ik denk dat dat ok is?”. Op dat moment horen we een schurend geluid in de gang en de deur van onze kamer beweegt! We staan beiden in spanning af te wachten wanneer plots een pluizige, rosse bol de kamer in komt wandelen… een kat! Ann, kattenvrouw van het eerste uur, is op slag vertederd. “Wat een schoontje”. Pff, ik ben niet echt overtuigd. Waar is dat beest zijn hoofd? Ah daar, twee ogen. Ik bewaar wat afstand en aanschouw hoe de kat ons hooghartig monstert. Ik zie hem zo denken: “Allez vooruit, de volgende twee die mijn rust hier komen verstoren”. De kat heeft nu mij in het vizier en ik heb nog nooit een wezen zo bedrukt naar mij weten staren. Dit loopt niet goed af. Ik kan ternauwernood de gedachte onderdrukken dat dit de meest antipathieke kat moet zijn van het noordelijke halfrond. Het taxeren gaat langs beide kanten in crescendo door tot de thuiskomst van de baasjes de kat doet beslissen ons parmantig de rug toe te keren. Wat vervolgens van achter de deur verschijnt, is stukken beter. Ik herken Diego van zijn profielfoto op AirBnB. Hij begroet ons hartelijk en stelt Isa(bel) aan ons voor. Zo mogelijk een nog charmantere verschijning. “You girls have already met our cat, I see. His name is Caramello”. “We have. What a charming one!”, probeert Ann. “Well, he isn’t always like that, I can assure you”. Ann en ik bekijken elkaar geamuseerd. Met mijn bescheiden kattenervaring had ik dat al in de smiezen, Diego.
Na de eerste kennismaking neemt onze gastheer ons mee naar het terras. Het is niet veel meer dan een ingesloten koertje tussen daken en hoge muren. Er staat een tafel en enkele ijzeren stoelen – bistrostijl. Het is best gezellig en dus de ideale plek om de plattegrond van Valencia te ontvouwen bij een fris -weliswaar Spaans-pintje. Diego en Isabel geven uitleg bij de verschillende barrios (wijken) en tonen ons de leukste plekken om te eten en te drinken. Eens de kaart vol cirkels staat, gaat Isabel over tot een praktische rondleiding. In het appartement heeft Caramello schijnbaar al lelijk huis gehouden. Isa geeft toelichting bij de verwoestingen: op een blauwe maandag door het strooien dak van de pergola gezakt, zijn frustratie botgevierd op quasi alle deuren en op de koop toe de eetkamerstoelen de schuld gegeven van al zijn ellende op een dag dat het leven hem wat tegenstond. Tot dusver een kleine bloemlezing uit zijn palmares. De kater is gewoon om hier de plak
te zwaaien en slurpt -niet in het minst onder de indruk van de aanklacht- onverstoord van zijn waterkommetje. Van water gesproken. Ik vraag aan Isa of we ons even kunnen verfrissen om vervolgens de stad in de duiken op zoek naar nog meer animatie.