Lea is geen gewone kat. Nee, zij is een meester in het nietsdoen. Terwijl andere katten misschien nog enige ambitie vertonen, heeft Lea die allang opgegeven. Haar favoriete plek is de vensterbank van de oude hoeve, waar de zon elke ochtend precies goed op haar vacht viel. Uren kon ze daar liggen, als een keizerin die haar rijk overzag. Af en toe opende ze één oog om te controleren of er toevallig melk in de buurt was — en zo ja, dan sloop ze loom naar de emmers bij de achterdeur, waar de boer net de ochtendmelk had klaargezet. Eén likje, twee likjes… een tevreden zucht. Daarna weer terug naar haar zonovergoten troon.
Lea was ooit aangeschaft met een duidelijke taak: muizen vangen. De oude boer had last van knagende beestjes in het hooi en in de stallen. In het begin deed ze nog een poging. Eén muis, misschien twee. Maar al snel kwam ze tot de conclusie dat hard werken simpelweg niet bij haar karakter paste. Waarom rennen als je ook gewoon kunt soezen?
Als je haar één ding moet aangeven, ze legt het slim aan boord! Elke ochtend, net voor de boer zijn bril opzet, dropt ze een versleten speelgoedmuis voor zijn voeten. Met halfdicht geknepen ogen en een zwak gezichtsvermogen denkt de boer telkens weer: “Goed gedaan, meisje!” Hij geeft haar zelfs een snoepje. Lea spint dan zo luid dat het raam ervan rammelt.
Maar niet iedereen is gecharmeerd door haar way of life.
De koeien in de stal zijn de muizen zat. Hun hooi wordt aangevreten, hun rust verstoord. “Als Lea haar werk niet doet,” moppert Klara, “dan moeten wij het maar doen!” En zo gebeurde het dat je af en toe een muis piepend zag wegstuiven, met een stel stampende koeienpoten en een zwiepende staart in de achtervolging.
De maat was vol.
Op een regenachtige woensdag besloten de koeien collectief naar de dierenvakbond te trekken. Een delegatie van drie, met Klara als woordvoerster. Ze eisten actie, rechtvaardigheid en — indien mogelijk — een muisvrije stal.
Lea, die het hele tafereel vanop haar vensterbank had gadegeslagen, geeuwde luid, rekte zich uit, en sprong lui naar beneden. Ze slenterde naar de melk, liet nog wat druppels uit haar snorharen vallen en keek de koeien arrogant aan. Ze overhandigde het kaartje van haar advocaat en dat was dat. De zaak is lang nog niet beslecht. Het is een juridische strijd met topadvocaten, grote principes en burgerlijke partijstellingen en ondertussen…spint Lea ongestoord door.